Cıkar Artık
ÇIKAR ARTIK
"İnsanlığa İthafen"
Ey İnsanlık çıkar artık
Güneş gibi parlak
Işık saçan aydınlık pırıl, pırıl
Arı, duru, saf, temiz, şeffaf ve güler yüzlüleri
Elleri İsa'nın elleri, nefesi Davut’un nefesi
Peygamberlerden nişaneleri var
Hepsinden ayrı haberleri
Ali'nin övündükleridir
Hüseyin'in âh’ının cevabı
Gözlerden yaşları silerler
Göğün kapıları açılır onlara,
Etrafında pervane melekler
Kuruturlar kör kuyunun karaağacını
Fidan, dal veremez bir daha asla
Bilgisizlik yok olur, zihinler dolu
Her sorunun doğru cevabı var
Dermansız dert kalmaz
Her derdin devası var
Acılar unutulmuş, gülümser yüzler
Herkesin gönlünde sevgiler var
Çamur kurumuş, bataklıklar
Üzerlerinde her çiçekten var
Cıvıltılar, gülmelerin sesleri
Dallarda meyveler, sofralar kurulu
Siyah diye bir şey yok
Her şey beyaz, beyazımsı, beyaza yakın, nurlu
Kötü söz, bağırma, kavga
Nedir kimse bilmiyor
Haset, kibir, kin, nefret, gurur
Geçmişte kalan hastalıklar
Savaş, barışa terk etmiş yerlerini
Bütün kaleler boşalmış
Her şey alabildiğine ortada
Kapılara kilit vuran
Etrafına duvar ören yok
Silahlar "elveda" demiş
Kapıda yok, duvarda yok
Esenlik yurdu bu yurt
Öyle nefis kokular, gençleştirir insanı
Düşman kalmamış herkes güvende
Canlar herkesin ortak malı
Birlik olmuş ikilikler
Bu günleri gösterdiniz
Teşekkürler gül yüzlüler
Ne anlamsızmış kavgalar
Kalp kırmalar, hor görmeler
Herkes bir diğerinin aynıymış
Fark eden tek kıyafetler
Derman oldunuz, iyileştirdiniz
Sardınız yaraları
Gösterdiniz, öğrettiniz gerçek doğruları
Hakk’ın sırrı bu mu?
"Siz bilmezsiniz, Ben bilirim."
Teşekkürler.
07.03.2011
TOKAT
(Şiirle Semah kitabından)